Mersin - Silifke yolu her geçen gün daha kötü oluyor.
Yıllardır ve bir türlü bitmeyen çalışmalar trafiği ne akıcı hale getirdi ne de çileyi bitirdi.
Yollar şuan boş… Şehirler arası geçişler yasak…
Bu yolda buna rağmen transit bir gidiş – geliş yaşamak mümkün olamadı.
***
Hafta sonu Aydıncık’a gittim…
Yine gereksiz kavşaklar, anlamsız trafik ışıkları ile 70 km’lik Mersin – Silifke arasında değişen bir şey yok.
Çeşmeli’yi geçtim…
Kırmızı ışıkta durdum; sağa baktım yol yok! Evet yol yok, bina var.
Sola baktım; deniz tarafına inen bir yol var, araç yok.
Neyi bekliyoruz? Burada niye ışıklar var? Her yere kavşak yapılmalı mı? Her yerde dönüş olur mu?
Bu sorularla bekliyorsun yeşil ışığı….
Bir sonrakinde yine duruyorsun.
Bu kez sola bakıyorsun yol yok, sağa bakıyorsun küçük bir yol, bunda da yine araç yok.
Bekliyoruz öylece.
Geliyoruz Kargıpınar’ında yapılan köprüye.
Niye yapıldığını hala anlamış değilim.
Bu köprü neyi rahatlatacak?
Köprüye çıkmadan ve indikten sonra zaten trafik ışıkları var.
Nasıl trafik akacak?
Yazın yaşananları ne çabuk unutuyoruz.
Ayrıca orada sorunda yoktu; artık var.
***
Her zaman Mersin’in en önemli sorunu trafik deriz…
Doğrudur ve bu sorun hep ilk sırada yer alır.
Ancak çözümden yana somut bir şey yok.
Taşucu’na otobanın uzaması da covid 19 salgını ile beraber hayal gibi duruyor.
Projeler bekliyor…
Sözler havada kalıyor.
Yol çile olmaya devam ediyor.
Yazın da Allah yardımcımız olsun.
Teşekkürederiz...
